Ο ξεσηκωμός των Ευρωπαίων αγροτών – Ανάλυση της εφημερίδας των συντακτών για τις πανευρωπαϊκές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας των αγροτών.
Ένα, δύο, τρία… Χιλιάδες τρακτέρ
Οι αγρότες μπήκαν ξανά μπροστά και… σέρνουν τον χορό των κινητοποιήσεων σε όλη την Ευρώπη, διαμαρτυρόμενοι για την παρατεταμένη ακρίβεια, τις τιμές που διαλύουν τον ανταγωνισμό και τις επιπτώσεις της «πράσινης μετάβασης» που επιβαρύνουν δυσανάλογα τον πρωτογενή τομέα.
Νο farmers, no food. Xωρίς αγρότες δεν έχει φαγητό. Το σύνθημα αυτό άρχισε να ακούγεται στις μεγάλες κινητοποιήσεις των αγροτών στην Ολλανδία από το 2019 και μετά και τον τελευταίο καιρό πρωταγωνιστεί σε πολλές αντίστοιχες διαμαρτυρίες ανά την Ευρώπη. Χιλιάδες τρακτέρ έχουν πλημμυρίσει τις τελευταίες εβδομάδες τους δρόμους σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Από την «άμαθη» σε κινητοποιήσεις τέτοιας έκτασης Γερμανία ώς την Ελλάδα και από τη Γαλλία ώς το Βέλγιο, όπου οι διαδηλωτές έφτασαν ώς το κέντρο των Βρυξελλών για να διαμαρτυρηθούν με έναν καθόλου ψύχραιμο, βορειοευρωπαϊκό τρόπο, οι αγρότες αγωνιούν για το μέλλον του κλάδου τους και ζητούν πράγματα που θα εξασφαλίσουν όχι μόνο τη δική τους επιβίωση, αλλά κατ’ επέκταση και τη δική μας διατροφική ασφάλεια.
Σε κάθε χώρα, φυσικά, υπάρχουν τα επιμέρους ζητήματα. Στην Ισπανία και στην Πορτογαλία, για παράδειγμα, οι αγρότες έχουν να αντιμετωπίσουν την έντονη ξηρασία που επιδεινώνεται εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Χαρακτηριστικό είναι ότι πριν από λίγες μέρες η Καταλονία κηρύχτηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Παντού όμως υπάρχουν κάποιες κοινές συνισταμένες: οι αδικίες της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, οι ενίοτε βίαιες απόπειρες προς την πράσινη μετάβαση, ο αθέμιτος ανταγωνισμός των φτηνών εισαγωγών, το ενεργειακό κόστος που ανέβηκε κατακόρυφα με αιτία ή και αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία…
Στην «Εφ.Συν.» προσπαθήσαμε να φωτίσουμε τις συνθήκες που οδήγησαν σε αυτόν τον ξεσηκωμό των Ευρωπαίων αγροτών που τρόμαξε κυβερνήσεις, όπως αυτή του Μακρόν στη Γαλλία, και τις ελίτ των Βρυξελλών, που υποχρεώθηκαν σε αναδίπλωση με υποσχέσεις για «κατανόηση», «αλληλεγγύη» και απάλυνση των αδικιών που απορρέουν από την ΚΑΠ.
«Ισως το μετανιώσουν», προειδοποιεί σε ρόλο «μπαμπούλα» η Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, πρόεδρος του ΔΝΤ, σφόδρα αλλεργικού απέναντι στην παραμικρή δημοσιονομική χαλάρωση.
Ισως η μεταστροφή των Βρυξελλών να μην είναι παρά ένας ελιγμός ενόψει των ευρωεκλογών και του φάσματος της Ακροδεξιάς, θα σκεφτεί κάποιος «κακεντρεχής».
Το πόση αλήθεια εμπεριέχουν οι τελευταίες εξαγγελίες θα φανεί μέσα στους επόμενους μήνες. Οι Γάλλοι, για παράδειγμα, ναι μεν μαζεύουν τα μπλόκα, αλλά απειλούν να επανέλθουν άμεσα αν δεν δουν τις υποσχέσεις να γίνονται πράξη.
Και, σε μια τέτοια περίπτωση, προφανώς θα τους ακολουθήσουν κι άλλοι. Απαξ και βγει το τζίνι από το μπουκάλι, δύσκολα ξαναμπαίνει μέσα.
Κορίνα Βασιλοπούλου
Η κλιματική αλλαγή μπορεί να περιμένει;
Παρίσι
Οι εξεγέρσεις των αγροτών στη Γαλλία και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενες. Η ενεργειακή κρίση και το άνοιγμα της ευρωπαϊκής αγοράς στα ουκρανικά προϊόντα έχει φέρει πολλούς από αυτούς στα πρόθυρα της οικονομικής εξουθένωσης, η οποία, σε συνδυασμό με τις παράλογες συχνά απαιτήσεις της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας για την παροχή των αγροτικών κονδυλίων, τους οδήγησε στις διαδηλώσεις και στα «μπλόκα» των τελευταίων ημερών.
Στο στόχαστρό τους έχει βρεθεί και η λεγόμενη Πράσινη Συμφωνία των Βρυξελλών, η οποία αποσκοπεί στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και ειδικότερα στην αναχαίτιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Μια συμφωνία που ελάχιστα προς το παρόν έχει θίξει την πρωτογενή παραγωγή, αφήνοντας τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα του ευρωπαϊκού αγροτικού τομέα αμετάβλητες εδώ και 20 χρόνια. Στόχος της Πράσινης Συμφωνίας είναι να επιτευχθεί μείωση, ώς το 2040, των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 90% σε σχέση με το 1990.
Το πρώτο αναγκαίο βήμα για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι να περιοριστούν κατά 55% οι σημερινές εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα ώς το 2030.
Ηδη έχουν συμφωνηθεί η απαγόρευση των κινητήρων καυσίμων για τα καινούργια αυτοκίνητα μετά το 2035, ο περιορισμός της κατανάλωσης ενέργειας στα κτίρια κατά 50% ώς το 2040 σε σχέση με τις καταναλώσεις του 2015, η αναμόρφωση της αγοράς του άνθρακα, η επιβολή δασμών σε εισαγόμενα προϊόντα που κατασκευάζονται με τρόπους μη φιλικούς προς το περιβάλλον, η ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας κ.ά.
Η επίτευξη αυτών των στόχων συνεπάγεται σημαντικά πρόσθετα κόστη για τα κράτη, τις επιχειρήσεις και τους πολίτες. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των Βρυξελλών, αυτά τα πρόσθετα κόστη θα υπερβαίνουν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο τα 600 δισ. ευρώ τον χρόνο, χωρίς προς το παρόν να είναι σαφές από πού θα μπορούσαν να αντληθούν αυτοί οι πόροι.
Οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, της Γαλλίας συμπεριλαμβανομένης, εκτιμούν πως θα μπορούσαν να εξευρεθούν μέσω κοινού ευρωπαϊκού δανεισμού, όπως συνέβη και με τις δαπάνες για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης. Με την επιλογή αυτή δεν δείχνουν προς το παρόν να συμφωνούν οι χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά.
Η οικονομική στενότητα έχει δημιουργήσει αντιδράσεις κυρίως από τον χώρο της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, τις τελευταίες ημέρες δε και από τον αγροτικό τομέα.
Ηδη, υπό την πίεση των βιομηχανικών λόμπι αναπτύσσονται σημαντικές τάσεις αποστασιοποίησης από τους στόχους της Πράσινης Συμφωνίας, παρά το γεγονός ότι από κοινού τα κράτη-μέλη της Ε.Ε., αλλά και οι επιστημονικές κοινότητες, έχουν συμφωνήσει στην αναγκαιότητα επίτευξης αυτών των στόχων. Οι τάσεις αυτές ενδέχεται να ενισχυθούν μετά τις ευρωεκλογές του ερχόμενου Ιουνίου.
Και αυτό διότι, σύμφωνα με τις περισσότερες δημοσκοπήσεις, αναμένεται άνοδος των κομμάτων της Ακροδεξιάς τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν ταχθεί σαφώς κατά της Πράσινης Συμφωνίας.
Στην επόμενη Ευρωβουλή κατά πάσα πιθανότητα το ένα τρίτο των ευρωβουλευτών θα τοποθετείται στην Αριστερά, το ένα τρίτο στη φιλελεύθερη Δεξιά και το ένα τρίτο στην Ακρα Δεξιά.
Toύτου δοθέντος, καθοριστικής σημασίας ζήτημα είναι το προς τα πού θα γείρει ο κορμός της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.
Αν επιλέξει, όπως δείχνουν οι πολιτικές του επιλογές των τελευταίων μηνών, την οδό της συνεργασίας με τα κόμματα της Ακροδεξιάς, τότε, σε πείσμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η Πράσινη Συμφωνία θα αρχίσει να ξεθωριάζει.
Μανώλης Σπινθουράκης
Νικητές και… με τα τρακτέρ παρά πόδα!
Γαλλία
Ως νικητές εμφανίζονται στη Γαλλία τόσο οι χιλιάδες ξεσηκωμένοι αγρότες -που άρχισαν από χθες να άρουν την πολιορκία του Παρισιού και τα άλλα μπλόκα τους πανεθνικά, μετά το σχετικό κάλεσμα των δύο μεγαλύτερων συνδικάτων τους την Πέμπτη- όσο και η νεόκοπη κυβέρνηση του Γκαμπριέλ Ατάλ -του λεγόμενου και «μικρού Μακρόν»- που έσπευσε πανικόβλητα μεν, πετυχημένα δε να εξαγγείλει σειρά έκτακτων μέτρων για να κατευνάσει τη συσσωρευμένη οργή της γαλλικής αγροτιάς.
Μια κίνηση με ψηφοθηρικά ελατήρια καθώς πλησιάζουν… απειλητικά οι ευρωεκλογές του Ιουνίου, στις οποίες η λεπενική Ακροδεξιά -εξακολουθώντας μεθοδικά να σπέρνει τους δηλητηριώδεις καρπούς της στις τάξεις (και) των χειμαζόμενων πλην ξεχασμένων μέχρι τώρα Γάλλων αγροτών- προβλέπεται να κερδίζει την πρωτιά, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, αφήνοντας δεύτερη την κεντροδεξιά παράταξη του «προέδρου των πλουσίων», Εμανουέλ Μακρόν.
«Εχοντας προσελκύσει λιγοστή προσοχή από το 2017 -με τις πολιτικές του Μακρόν να επικεντρώνονται περισσότερο στη βιομηχανική παραγωγή- η γεωργία αντιμετωπίζεται ξαφνικά ως πολύτιμο αγαθό από την κυβέρνηση», σχολίαζε η Monde.
Δεδομένης και της μαζικής στήριξης της γαλλικής κοινής γνώμης στις μαχητικές κινητοποιήσεις των απασχολούμενων στον πρωτογενή τομέα -κατά 85%, με βάση τελευταία γκάλοπ- η επείγουσα ανάληψη δράσης από τον Ατάλ έμοιαζε μονόδρομος.
Οπως αναγνώριζε χθες το πρωί ο Γάλλος υπουργός Γεωργίας, Μαρκ Φενό, τα χειρότερα είναι «λίγο-πολύ πίσω μας», ωστόσο «τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και που έχουν αναδυθεί σε αυτή την κρίση είναι ακόμα μπροστά μας». «Οι αγρότες δεν μας έδωσαν ελευθέρας για μια αιωνιότητα», είπε χαρακτηριστικά.
Το αγροτικό κίνημα στη Γαλλία «δεν έχει τελειώσει» αλλά «μετασχηματίζεται και θα παραμείνει ενεργό», τόνιζαν από την πλευρά τους οι επικεφαλής των μεγαλύτερων αγροτικών συνδικάτων της χώρας, FNSEA και JA.
Δεχόμενη επικρίσεις από μικρότερες, πιο ριζοσπαστικές αγροτικές ενώσεις ότι παρέδωσαν πολύ εύκολα και γρήγορα τα «όπλα» χωρίς να ικανοποιηθούν πολλά άλλα καίρια αγροτικά αιτήματα, η ηγεσία των αγροτοσυνδικαλιστών προειδοποίησε ότι θα ξανακατεβάσει τα τρακτέρ στους δρόμους γύρω στις 24 Φεβρουαρίου -όταν αρχίζει η ετήσια αγροτική έκθεση Salon de l’Agriculture- αν δεν έχουν υπάρξει ώς τότε χειροπιαστά αποτελέσματα υλοποίησης των δεσμεύσεων που κατάφεραν να αποσπάσουν από την κυβέρνηση.
Ο Ατάλ υποσχέθηκε μεταξύ άλλων να κατοχυρώσει νομοθετικά τη διατροφική «κυριαρχία» και αυτάρκεια του γαλλικού κράτους.
Τα απανωτά πακέτα μέτρων που εξήγγειλε, ύψους άνω των 600 εκατομμυρίων ευρώ, συμπεριλαμβάνουν απόσυρση του σχεδίου για αύξηση της φορολογίας στο αγροτικό ντίζελ, αυστηρότερους ελέγχους ασφαλείας στις εισαγωγές τροφίμων για λόγους πάταξης του αθέμιτου ανταγωνισμού από ξένες χώρες, απλοποίηση της υπέρμετρης γραφειοκρατίας, ενίσχυση των κτηνοτρόφων με 150 εκατ. ευρώ και των οινοπαραγωγών με 80 εκατ. ευρώ, πάγωμα των κανόνων για την αγρανάπαυση και χαλάρωση των ρυθμίσεων για τα φυτοφάρμακα.
Ειδικά τα δύο τελευταία μέτρα προκάλεσαν την έντονη αντίδραση οικολόγων, που κατήγγειλαν επικίνδυνο πισωγύρισμα στην περιβαλλοντική πολιτική της Γαλλίας – της χώρας που είναι ο μεγαλύτερος γεωργικός παραγωγός στην Ε.Ε.
Βίκυ Καπετανοπούλου
Τα πρώτα απτά κέρδη των αγροτικών αγώνων
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες και η Κομισιόν έκαναν βήματα πίσω και άρχισαν τις υποσχέσεις προς την ευρωπαϊκή αντιστεκόμενη αγροτιά
Βρυξέλλες
Οπισθεν… ολοταχώς των Ευρωπαίων για τα αιτήματα των αγροτών καταγράφεται στις Βρυξέλλες. Τόσο η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, όσο και οι Ευρωπαίοι ηγέτες σπεύδουν να διαβεβαιώσουν ότι ακούνε τους αγρότες και υπόσχονται κοινή επαναδιαπραγμάτευση πτυχών της αγροτικής πολιτικής και των κλιματικών στόχων της Ε.Ε.
Σημαντικό ρόλο έπαιξαν τα περίπου 1.300 τρακτέρ που έφτασαν στη βελγική πρωτεύουσα, αλλά –κυρίως– οι επικείμενες ευρωεκλογές.
Οι αγρότες στις χώρες με μεγάλη παράδοση πρωτογενούς τομέα είχαν αρχίσει να παραπονιούνται από νωρίς για την Πράσινη Συμφωνία της Ε.Ε.
Οι επιπτώσεις άλλωστε ήταν πολύ έντονες και εμφανείς στην Ολλανδία, για παράδειγμα, όπου οι κτηνοτρόφοι έπρεπε να μειώσουν τα κοπάδια τους για τη μείωση του αζώτου ή στη Γαλλία όπου οι μεγάλοι κλήροι έπρεπε να αφήσουν το 4% για αγρανάπαυση.
Οι νόμοι της Κομισιόν πάνε τόσο πίσω όσο οι εκλογές του 2019. Τότε, υπό την πίεση της νεολαίας –κυρίως– της Ε.Ε. με επικεφαλής την Γκρέτα Τούμπεργκ, η νεοεκλεγείσα τότε πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, προερχόμενη από το ΕΛΚ, έθεσε την απόλυτη προτεραιότητα: την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Ο… υποστράτηγός της, Σοσιαλιστής Φρανς Τίμερμανς, ανέλαβε την εφαρμογή του σχεδίου, που θα συμπεριλάμβανε τον βασικό στόχο για κλιματικά ουδέτερη ήπειρο ώς το 2050 και πολλές πολλές οδηγίες για όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής των Ευρωπαίων, από την καύση του αυτοκινήτου έως τον τρόπο συντήρησης κτιρίων.
Για τους αγρότες, τα μέτρα συμπεριλάμβαναν τη μείωση της χρήσης λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, με ταυτόχρονη μείωση της έκτασης της παραγωγικής γης που χρησιμοποιείται από τα αγροκτήματα.
Το σχέδιο της Κομισιόν ήταν η πλήρης αλλαγή του τρόπου καλλιέργειας, αλλά και η αλλαγή προσανατολισμού των επενδύσεων.
Ωστόσο, λίγο μετά ήρθε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η ενεργειακή κρίση, η αύξηση των επιτοκίων και των τιμών για την ενέργεια και τα λιπάσματα. Και οι επενδύσεις δεν ήρθαν ποτέ.
Ομως οι νόμοι για τους αγρότες δεν άλλαξαν. Οι αγρότες είδαν άμεση μείωση των εισοδημάτων τους και οι ακροδεξιοί θα τους έκλειναν το μάτι – ήταν εύκολη λεία. Φάνηκε ξεκάθαρα στις εκλογές της Ολλανδίας, όπου –προς έκπληξη όλων– εξελέγη ο ακροδεξιός Γκερτ Βίλντερς.
Η μόνη πολιτική οικογένεια που αντελήφθη τι γινόταν ήταν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, οι Συντηρητικοί της Ευρώπης. Ηταν άλλωστε εύκολος στόχος γι’ αυτούς ο νόμος της Ε.Ε. που έφτιαξε ένας Σοσιαλιστής. Κι ας έτρωγε κάποια… σκάγια και η πρόεδρος Φον ντερ Λάιεν.
Οι κινητοποιήσεις των αγροτών σε όλα σχεδόν τα κράτη-μέλη ήταν η επιβεβαίωση των προβλέψεων του ΕΛΚ.
Ενόψει των ευρωεκλογών, το κλίμα έπρεπε να αλλάξει. Γι’ αυτό και οι αρμόδιοι υιοθέτησαν έναν κατευναστικό τόνο στην αντιμετώπιση των αιτημάτων τους. Η Κομισιόν έχει ξεκινήσει στρατηγικό διάλογο με όλες τις πλευρές για τις μελλοντικές της κινήσεις.
Μαρίας Ψαρά
Δεν τους κάμπτει ούτε ο χειμώνας
Γερμανία
Κοντεύουν πενήντα μέρες από τις 18 Δεκεμβρίου, όταν οι αγανακτισμένοι Γερμανοί αγρότες πρωτοβγήκαν στους δρόμους. Και παρά τη βαρυχειμωνιά, τις γιορτές αλλά και τις διαδοχικές υπαναχωρήσεις του αμίμητου καγκελάριου Σολτς, τίποτε δεν δείχνει ικανό να τους κάνει να γυρίσουν στα σπίτια και τ’ αγροκτήματά τους.
Η εικόνα χιλιάδων τρακτέρ να κλείνουν τους κεντρικούς δρόμους του Βερολίνου και άλλων μεγάλων πόλεων είναι πλέον… συστημική και η μεγάλη επιτυχία των μέχρι τώρα κινητοποιήσεων έχει ανοίξει την όρεξη των αγροτών, που βάζουν όλο και ψηλότερα τον πήχη των απαιτήσεών τους.
Το κύριο σύνθημά τους άλλωστε είναι «Zu viel ist zu viel», δηλαδή… «Φτάνει σημαίνει φτάνει!»- και όλα δείχνουν πως τα τρακτέρ δεν θα βάλουν όπισθεν αν πρώτα δεν… φάνε λάχανο τον Σολτς και τους ιδιαίτερα μισητούς στην αγροτιά υπουργούς του, όπως τον «Πράσινο» αντικαγκελάριο και υπουργό Οικονομίας Χάμπεκ και τον (νεο-)Φιλελεύθερο υπουργό Οικονομικών Λίντνερ.
Ετσι, αν και η κυβέρνηση Σολτς υπαναχώρησε γρήγορα από τα αρχικά σχέδια της να καταργήσει το αφορολόγητο των αγροτικών οχημάτων και ανέβαλε για τρία χρόνια την κατάργηση του επιδόματος για το αγροτικό πετρέλαιο κίνησης, οι αγρότες δεν κάνουν πίσω.
Οι αγρότες ζητάνε πλήρη αναμόρφωση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, αλλά χωρίς να πειραχτεί το προστατευτικό γι’ αυτούς σύστημα δασμών και επιδοτήσεων και δεν τους ενδιαφέρει καθόλου πού θα βρεθούν τα λεφτά.
Και, το κυριότερο, δεν θέλουν ν’ ακούσουν ούτε λέξη από τους κουστουμαρισμένους του Βερολίνου για την περίφημη «πράσινη» Ατζέντα του 2030 και την πολυσυζητημένη «ενεργειακή μετάβαση», που για τους «φάρμερ» αποτελεί φυσικά μια επικίνδυνη χίμαιρα, όσο τα τρακτέρ και τα φορτηγά τους καίνε μόνο ντίζελ…
Να σημειώσουμε εδώ ότι οι αγωνίες των Γερμανών αγροτών δεν είναι αβάσιμες, ούτε οφείλονται σε κάποιον αόρατο δάκτυλο του ακροδεξιού κόμματος AfD- έστω και αν αυτό φαίνεται να κερδίζει νομοτελειακά τις περισσότερες ψήφους από την αναταραχή.
Όπως διαβάζουμε, τις περασμένες δεκαετίες καταγράφηκε ραγδαία μείωση των αγροτικών επιχειρήσεων στη Γερμανία -από 629.000 το 1990 έπεσαν στις 256.000 αγροτικές επιχειρήσεις το 2022, πρωτίστως λόγω του εσωτερικού ευρωπαϊκού ανταγωνισμού.
Ταυτόχρονα, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η αυτοκτονική κούρσα απεξάρτησης από το φτηνό ρωσικό πετρέλαιο και γκάζι έχουν αυξήσει κατακόρυφα το ενεργειακό κόστος, με μια μεσαία αγροτική επιχείρηση να υπολογίζεται πως ξοδεύει ετησίως πάνω από 21.000 ευρώ σε καύσιμα, που θα προσέγγιζαν τα 25.000 ευρώ, αν ο Σολτς και οι… ψαλιδοχέρηδες υπουργοί του καταργήσουν τις επιδοτήσεις για το αγροτικό ντίζελ.
Γιώργος Τσιάρας
Γυρίζουν την πλάτη στις γεωργικές ενώσεις
Ιταλία, Ρώμη
Οι κινητοποιήσεις των αγροτών έλαβαν όλο και μεγαλύτερη έκταση και στην Ιταλία, από τις βορειότερες περιοχές της χώρας, μέχρι τον Νότο.
Στη Σικελία, τις τελευταίες ημέρες της εβδομάδας που αφήνουμε πίσω μας, πάνω από πεντακόσιοι αγρότες με τα τρακτέρ τους ξεκίνησαν από την πόλη Καλτανισέτα και έφτασαν μέχρι την πρωτεύουσα του νησιού, το Παλέρμο.
Καταγγέλλουν ότι «οι τιμές στις πρώτες ύλες και τα καύσιμα αυξήθηκαν, αλλά δεν αποφασίσθηκε καμία ενίσχυση της στήριξης από κρατικής πλευράς και ούτε η προσαρμογή των τιμών πώλησης των προϊόντων στο νέο κόστος ζωής».
Οργανώθηκαν κινητοποιήσεις και στην Απουλία, στην ευρύτερη περιοχή του Μπάρι, όπου οι αγρότες αρνήθηκαν να αποσύρουν τα μπλόκα, παρά τη σειρά συναντήσεων που είχαν με τους τοπικούς νομάρχες.
Οι διαδηλωτές της περιοχής της Καμπανίας, με πρωτεύουσα τη Νάπολη, έχουν ήδη κάνει σαφές, από τη μεριά τους, ότι «πρόκειται να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις μέχρι να τους δοθούν ουσιαστικές απαντήσεις στα αιτήματά τους» και κάλεσαν όλους τους διαδηλωτές να μη φέρουν μαζί τους σημαίες και σύμβολα των γεωργικών ενώσεων της χώρας.
Οι περισσότεροι συμμετέχοντες στις κινητοποιήσεις έχουν την άποψη ότι οι διάφοροι σύνδεσμοι του τομέα τους τα τελευταία χρόνια δεν έδειξαν το ενδιαφέρον που χρειαζόταν για να βελτιωθεί η οικονομική κατάσταση των αγροτών.
Δεν είναι τυχαίο το ότι στην πόλη Μπρέσια, κοντά στο Μιλάνο, οι οδηγοί των τρακτέρ προσπάθησαν να φτάσουν μέχρι την έδρα του μεγαλύτερου γεωργικού συνδέσμου της χώρας, Coldiretti, κεντρώου πρώην χριστιανοδημοκρατικού προσανατολισμού.
Η δε κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι προσπαθεί να περιορίσει τις διαμαρτυρίες, υπενθυμίζοντας ότι «και στο παρελθόν, το κόμμα της, Αδέλφια της Ιταλίας, είχε καταγγείλει τα λάθη και τις ελλείψεις στην αγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Ο υπουργός Γεωργίας Φραντσέσκο Λολομπρίτζιντα –ο οποίος τυχαίνει να είναι και γαμπρός της Ιταλίδας πρωθυπουργού– δήλωσε ότι αναγνωρίζει πως υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να βελτιωθούν και κάλεσε τους διαδηλωτές να συναντηθούν μαζί του στο υπουργείο.
Προς το παρόν, δεν έλαβε απάντηση και σύμφωνα με πολλούς σχολιαστές, πρόκειται για πολιτικό που δεν διαθέτει την αναγκαία εμπειρία για να μπορέσει να χειριστεί αποτελεσματικά μια τόσο κρίσιμη κατάσταση.
Οι Ιταλοί αγρότες υπενθυμίζουν ότι ο τομέας τους παράγει, συνολικά, προϊόντα αξίας πάνω από εξακοσίων δισεκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο και ότι «ο πλούτος αυτός κινδυνεύει να εξαφανιστεί εξαιτίας των παράλογων πολιτικών επιλογών των Βρυξελλών».
Παράλληλα, ζητούν μεγαλύτερη προστασία των προϊόντων τους και διαμαρτύρονται κατά της αύξησης της τιμής του πετρελαίου κίνησης. Όπως και σε άλλες χώρες, τέλος, θεωρούν ότι η ανακατανομή των κονδυλίων της Ένωσης είναι λανθασμένη και οι τιμές πώλησης των προϊόντων τους στη χονδρική αγορά υπερβολικά χαμηλές.
Θεόδωρος Ανδρεάδης – Συγγελλάκης
Ο «γίγαντας» που ξυπνάει
Ολλανδία
Αν και οι αγροτικές κινητοποιήσεις στην Ολλανδία είναι αυτές τις μέρες συγκριτικά περιορισμένες, ένα τέτοιο αφιέρωμα δεν γίνεται να μην περιλαμβάνει τους Ολλανδούς φάρμερ, που με τις μαζικές διαδηλώσεις και τα μπλόκα τους, αλλά και τις… περίεργες, αμφιλεγόμενες θεωρίες και πολιτικές συμμαχίες που σχημάτισαν ενάντια στις «πράσινες» πολιτικές από το 2019 ώς και σήμερα, άνοιξαν τον δρόμο για όλους τους υπόλοιπους.
Μην ξεχνάμε άλλωστε πως η Ολλανδία, παρά τον σχετικά μικρό πληθυσμό της, αποτελεί παγκόσμια υπερδύναμη στην παραγωγή κρέατος και γαλακτοκομικών – με τις δεύτερες μεγαλύτερες εξαγωγές προϊόντων διατροφής στον κόσμο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες!
Το αγροκτηνοτροφικό κίνημα της Ολλανδίας γεννήθηκε το 2019 στο Συμβούλιο του Κράτους, το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, που αποφάσισε πως η κυβέρνηση δεν είχε συμμορφωθεί με τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις για προστασία 163 φυσικών περιοχών από εκπομπές αζώτου.
Ετσι, η κυβέρνηση του Μαρκ Ρούτε αναγκάστηκε αφ’ ενός να επιβάλει όριο ταχύτητας 100 χιλιομέτρων την ώρα στους αυτοκινητόδρομους και να περιορίσει τις νέες οικοδομές και την αγορά ακινήτων και αφ’ ετέρου να καταθέσει σχέδιο σύμφωνα με το οποίο μέχρι το 2030 θα πρέπει να περιοριστούν οι εκπομπές αζώτου κατά μέσο όρο κατά 50% και σε περιοχές Natura κατά 70%. Δηλαδή, να μειωθούν δραματικά, ώς και κατά 50%, οι αριθμοί των ζώων στις ολλανδικές φάρμες.
Για τους αγρότες, όμως, αυτό σήμανε κήρυξη πολέμου, καθώς υπολόγισαν πως το «πράσινο» αυτό σχέδιο θα οδηγούσε νομοτελειακά σε λουκέτο το 30% των κτηνοτροφικών μονάδων. Κι έτσι η παραδοσιακή αντίθεση μεταξύ της δήθεν «καθυστερημένης» υπαίθρου και των «πρωτευουσιάνων» οικολόγων λαμπάδιασε σαν δασική πυρκαγιά, υποβοηθούμενη και από πλήθος θεωρίες συνωμοσίας για τα σχέδια της παγκόσμιας ελίτ να οδηγήσουν την Ευρώπη σε μαζική λιμοκτονία και πολλά παρόμοια.
Όπως και να ‘χει, την 1η Οκτωβρίου του 2019 εκατοντάδες τρακτέρ πλημμύρισαν τους κεντρικούς δρόμους της Χάγης με πανό όπως «No farmers, no food» – χωρίς αγρότες, δεν έχει φαγητό.
Ήταν μόνον η αρχή: ακολούθησαν τεράστιες κινητοποιήσεις, αμέτρητα μπλόκα σε εθνικές οδούς, εργοστάσια, λιμάνια και αεροδρόμια, συγκρούσεις με την αστυνομία και καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, που κορυφώθηκαν ξανά το καλοκαίρι του 2022 και συνεχίζονται ώς και σήμερα.
Είναι προφανώς αδύνατο σε τόσο λίγο χώρο να αναλύσουμε αυτό το μοναδικό πολιτικό-κοινωνικό φαινόμενο: απλά να θυμίσουμε πως, ενώ οι Ολλανδοί αγρότες μειώθηκαν μέσα σε έναν αιώνα από σχεδόν 50% του πληθυσμού σε μόλις 2% σήμερα, το νεοσύστατο Κόμμα Αγροτών-Πολιτών (BBB), που «εξαργύρωσε» εκλογικά μεγάλο μέρος της λαϊκής οργής, πήρε το 19,2% στις τελευταίες τοπικές εκλογές. Και σήμερα «παζαρεύει» με τον νικητή των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, τον ακροδεξιό λαϊκιστή Χερτ Βίλντερς, για μια θέση στην επόμενη κυβέρνηση…
Γιώργος Τσιάρας
Πηγή: Efsyn.gr
Υποβολή απάντησης